نوشته هایی که پیشکش او می شود

همیشه حرف از رفتن هاست نیامدن ها.... می گویند باید دل برید از آدمهایی که برایت بهترینند باید فراموششان کنی باید دل بستگی ها را کم کنی که زیاد بودنش درد سر ساز می شود باید وابستگی ها را دور انداخت باید فاصله گرفت باید به روزهای پوچ بی عشق عادت کرد شاید همین باشد زندگی زندگی بدون جرات دوست داشتن بدون جرات ابراز بدون عصرهایی که هوایی می شوی بدون پر کشیدن خاطراتت باید عادت کنم به دوست داشتنت بدون این که تو بدانی فقط همین که تو به فراموش کردنم مشغولی مرا کافیست کاش می شد گاه گاهی امدنت حتی از دور غافلگیرم می کرد ....    نوشته هایی که پیشکش او می شود...

امروز شروع شد و نمی دانم که چه اتفاقاتی منتظر ماست گاهی روزها می گذرد و می بینیم که تمام این مدت دنبال چیزهایی دویدیم که ارزشش را نداشت و گاه نگاه می کنیم دور و برمان را و می بینیم کسانی را داریم که دوست‌شان داریم که ما را دوست دارند که حتی یک پیام محبت‌آمیز نقش یک نگاهی را دارد که توی جاده به منظره‌های زیبا می‌اندازیم حال ما را خوب می کند چه خوب است به آنها بگوییم که وجود شما و حضور شما زیبایی جاده زندگی ماست درست است این جاده دست انداز زیاد دارد ولی با وجود شما و دستهای نامرئی و مهربان خدا می شود همه آنها را به راحتی طی کرد خدایا باز از هر چیزی می نویس نوشته هایی که پیشکش او می شود...

تو همیشه معنا می دهی وزن می دهی به هذیانهای بی در و پیکرم به این کلمات ناموزون که چگونه عاشقانه می شوند و پر بکشند بسوی تو جوری کنار هم چیده می شوند که انگار می خواهند به سعدی درس پس دهند یا نامه ای شوند برای نیما گاهی کلمات چنان یقه ام را می چسبند که همین حالا غزلی شوند برای تو هر چند آشفته و به هم ریخته این واژه های در به در سر درگم درگیر دغدغه بودن با تو را دارند گاهی پیش من بغض می کنند و گاهی می بارند و به ناچار من را مجبور می کنند که همه را به نام تو گره بزنم و این می شود که تو تمام آرزوهای رنگین کمانی من می شوی که نام تو باز متبرک می کند تمام خط خطی های شب نوشته هایی که پیشکش او می شود...

ببین اینگونه در ذهن من می رقصی

که نمی توانی پنهان کنی

نمی توانی پنهان کنی که تو مسبب تمام هذیان های منی

حال من این گونه است

پر از تو

پر از توهم صدای تو

دلتنگ و منتظر ....

نوشته هایی که پیشکش او می شود...